Τι είναι τα ινομυώματα και πότε πρέπει να ανησυχούμε για αυτά;

Τα ινομυώματα είναι οι πιο συχνοί καλοήθεις όγκοι που εμφανίζονται στο τοίχωμα της μήτρας. Αποτελούνται από έναν συνδυασμό μυϊκών ινών και ινώδους ιστού και το μέγεθός τους μπορεί να φτάσει από 1 ως και 16 εκ. Η διάγνωσή τους γίνεται στο πλαίσιο της γυναικολογικής εξέτασης με υπερηχογράφημα και κατά περίπτωση με μαγνητική ή αξονική τομογραφία. Μια γυναίκα μπορεί να εμφανίσει ένα ή πολλαπλά ινομυώματα, ίδιου ή διαφορετικού μεγέθους.

Μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστή η αιτία της δημιουργίας τους, ωστόσο πιθανολογείται ότι οι παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση των ινομυωμάτων είναι η κληρονομικότητα και η παχυσαρκία. Ινομυώματα εμφανίζονται κυρίως σε γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία (25-45 έτη).

Οι πιθανότητες να εξελιχθεί ένα ινομύωμα σε κακοήθεια είναι ελάχιστες, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να ελέγχουμε τακτικά την κατάσταση των ινομυωμάτων μας μέσω υπερηχογραφικού ελέγχου.

Σε αρκετές περιπτώσεις τα ινομυώματα δεν εμφανίζουν συμπτώματα, ιδίως αν βρίσκονται σε σημείο της μήτρας όπου δεν ενοχλούν κάποιο άλλο όργανο. Στην περίπτωση αυτή, μια γυναίκα μπορεί να ελέγχει τακτικά το ινομύωμά της, χωρίς να χρειαστεί να κάνει κάτι περαιτέρω για αυτό. 

Όταν όμως εμφανίζουν συμπτώματα, αυτά ποικίλλουν και εξαρτώνται από το μέγεθος και τον αριθμό τους. Τα συνηθέστερα συμπτώματά τους είναι ο πόνος, το φούσκωμα στην περιοχή της κοιλιάς, η έντονη απώλεια αίματος και ο έντονος πόνος κατά την περίοδο, η αιμορραγία ανάμεσα στις περιόδους, ο πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή, η συχνουρία και η δυσκοιλιότητα. 

Πέραν της επίπτωσης που έχουν τα συμπτώματα των ινομυωμάτων στην ποιότητα ζωής μιας γυναίκας, κατά περίπτωση και πάντα με βάση το μέγεθός τους και το σημείο όπου βρίσκονται, ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα γονιμότητας, μπλοκάροντας τις σάλπιγγες, εμποδίζοντας την κίνηση των σπερματοζωαρίων, ή προκαλώντας δυσκολίες στην εμφύτευση των εμβρύων κατά τη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ενίοτε ενδέχεται να προκαλέσουν και αποβολές κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης.

Η θεραπεία εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία της γυναίκας και το μέγεθος των ινομυωμάτων. Στα μικρά ινομυώματα συνήθως συνιστάται μόνο παρακολούθηση με υπερηχογραφικό έλεγχο, αν όμως αυτά έχουν μήκος πάνω από 5 εκ. κρίνεται απαραίτητη η χειρουργική αφαίρεσή τους. Ενίοτε χορηγείται φαρμακευτική αγωγή για μείωση του μεγέθους τους, πριν τη χειρουργική αφαίρεση, που γίνεται λαπαροσκοπικά. Συνήθως απαιτείται μια διανυκτέρευση στο νοσοκομείο μετά την επέμβαση. 

Νέα ινομυώματα ενδέχεται να εμφανιστούν ξανά και μετά από χειρουργική επέμβαση συνεπώς ο τακτικός γυναικολογικός έλεγχος πρέπει να συνεχίζεται κανονικά.

Μέχρι στιγμής οι απόψεις για την επίδρασή τους στην εγκυμοσύνη είναι αντικρουόμενες και τυχόν προβλήματα που μπορούν να δημιουργήσουν, όπως ο πρόωρος τοκετός ή η πρόωρη αποκόλληση, οφείλονται μεταξύ άλλων και στο μέγεθος, τον αριθμό και το σημείο όπου βρίσκονται. 

Σε κάθε περίπτωση, αν αντιμετωπίζετε έντονα τα συμπτώματα των ινομυωμάτων, επιβάλλεται μια επίσκεψη στον γυναικολόγο σας για τη λεπτομερή εξέτασή σας και την εκτίμηση τυχόν προβλημάτων που μπορούν να σας προκαλέσουν.